Lífið í Ástralíu

Dagurinn er búinn að vera frábær í alla staði. Í morgun héldum við upp á tveggja ára afmæli Arinze. 10 foreldrar og 11 krakkar komu hingað með frábærar afmælisgjafir og fengu súkkulaðiköku, túnfisksalat, muffins, karamellukökur og ávexti. Nú á Arinze nokkra Bob the builder bíla, Wiggles bíl, Wags the Dog bangsa sem er hægt að skrifa á, svona skriftöflu sem maður strokar út af, leir,dót til að draga á eftir sér og flugvél. Eftir tveggja tíma partý var húsið gjörsamlega í rúst svo það var ekki annað í stöðuni en að rýma húsið og taka til. Þar sem Arinze er stjarna dagsins fór hann bara og lagði sig á meðan. Góður! Það veitti svo sem ekki af því við fögnuðum þjóðhátíðardeginum eftir blund með öðrum Áströlum. Þokkaleg þreyta í gangi á bænum núna. Þreyta hindraði mig þó ekki í að skella janúarmyndum inn á barnalandssíðuna en hins vegar er hún til þess að þið fenguð stuttu útgáfuna af deginum og nú er ég hætt... Gangið með guði...

Einbeittur að opna pakka

Kakan, Wags the Dog. Ekki svo slæmt hjá mér...

Rósa brosmilda

Hér stendur yfir skipulagning stórafmælis sem verður eftir rúma viku. Aðalmaðurinn verður tveggja ára. Við erum búin að bjóða í afmælið og nú þarf frúin að fara að útfæra afmæliskökuna, kaupa partýdót og svo framvegis. Það vill reyndar þannig til að flestir litlu vinir okkar eiga einmitt afmæli í lok desember og byrjun janúar svo við erum í æfingu, erum búin að fara í tvö tveggja ára afmæli og eitt fjögra ára afmæli síðan 19. desember. Svo er annað 4ra ára afmæli á morgun þar sem börnin eiga að koma klædd í búninga. Ég keypti sjóræningjabúning á Arinze og verður vonandi sett inn mynd af honum uppáklæddum hér fljótlega. Þetta er enginn venjulegur sjóræningi heldur sjálfur Captain Feathersword sem er hluti af TheWiggles, aðalbandinu í Ástralíu. Eins og nafnið gefur til kynna þá ber þessi kafteinn mikið fjaðursverð og verður Arinze enginn eftirbátur að því leytinu. Og talandi um afmæli þá varð hún elsku Sigríður Helga mín 19 ára þann 16. jan. Til hamingju með það´skan.

Annars er allt gott að frétta af okkur. Arinze er alveg búin að venjast þessari systur sinni og átta sig á því að hún er komin til að vera. Rósa er auðveldasta barn í heimi! Rétt vaknar í korter einu sinni á nóttu, vaknar svo aftur um 8 og oftar en ekki sofnar hún þá aftur eftir morgunmatinn. Hún er núna 10 vikna og farin að hlægja. Við fórum í skoðun í vikunni og vegur hún núna 6,5 kíló og er 63 sentimetrar að lengd, sem sagt algjör bolla.

Tengdó er farin að pakka niður núna enda ekki nema 6 vikur þangað til hún kemur. Það verður mjög ljúft og ég býst fastlega við því að sofa út á hverjum morgni og hafa lítið að gera. Þegar við vorum í Englandi þá rétt sá ég Arinze þegar hann þurfti að drekka. Hún er mjög svona "hands-on". Svo kannski vill hún fá smá frí...hver veit.

Það er frekar heitt þessa dagana. Nún er klukkan rétt um níu og það er strax kominn 31 stiga hiti. Í gær þurfti ég að sækja Arinze í leikskólann gangandi og það var alveg þokkalega mikil steik þá, um 35 stig. Á svona dögum reynir maður bara að vera sem minnst úti, keyrir í mesta lagi í moll og helst bara á staði þar sem bíllinn getur verið inni.

Er nokkuð hægt að setja inn blogg án þess að láta fylgja með eins og eina barnamynd? Held ekki.

Áramótin heppnuðust einstaklega vel á ströndinni. Það var rigningarspá fyrir alla dagana en hún rættist sem betur fer ekki. Hins vegar var ekki hægt að synda í sjónum því marglyttur sem stinga voru eitthvað fyrirferðarmiklar. Við gistum í sumarbústað í Caravan park og þar var þessi fína sundlaug og líka leikvöllur. Arinze fór sem sagt í fyrsta sinn í sund núna. Honum fannst þetta líka gaman en ég var alveg með öndina í hálsinum því hann er svo mikill glanni. Hann er ekki neitt hræddur við vatn og finnst allt í lagi þó það gusist framan í hann.

Ég var eiginlega alveg hissa hvað ferðalagið gekk vel. Ég hélt það væri svo mikið mál að fara að heiman með svona lítil börn en nei, það var sko ekki. Arinze fannst ekkert tiltökumál að sofa í koju í sérherbergi. Ekki spillti reyndar fyrir að hann gat kveikt og slökkt á ljósi og notfærði hann sér það í gríð og erg. Rósa sefur bara hvar sem er og kippir sér ekki upp við neitt.

Við eigum alveg pottþétt eftir að fara aftur til Mission Beach en þá á þeim tíma sem engar marglyttur eru. Kannski við förum bara árlega í svona strandferð.