fimmtudagur, júlí 24, 2008
Ég þakka fyrir afmæliskveðjur hér, á facebook og í sms-i sem vakti mig klukkan fjögur um nótt.
Í síðustu viku fórum við á hið árlega Cairns show bara mæðginin með vinkonum okkar. Þar dró Arinze mig í Jumbo slide sem er nákvæmlega eins og á þessari mynd. Ég pissaði næstum á mig úr hræðslu þegar við komum upp í fyrsta sinn. Ó mæ god, ég er frekar lofthrædd og var ekki viss um að þetta væri nú góð hugmynd með svona pínu ponsu lítinn strák. Arinze leit niður fyrir sig eins og sá sem hefur ekki vit á því að vera skelfingu lostinn. Svo flugum við niður og móðirin öskraði uppyfir sig og hræddi soninn örlítið. Þegar niður var komið tók Arinze svo stefnuna beint aftur á stigann og klifraði upp alla leið alveg sjálfur aftur. Og í þriðja sinn. Í seinni tvö skiptin þá hélt ég í mér andanum þar sem rassinn hætti að snerta rennibrautina svo ég myndi ekki öskra og við skemmtum okkur konunglega.
|
Smá barnafréttablogg í tilefni af því að frumburðurinn verður tveggja og hálfs á laugardaginn en það er náttúrulega stórviðburður. Reyndar mun ég halda upp á "afmælið" í skólanum og væntanlega að gera verkefni langt fram á kvöld. Næst síðasti kúrsinn er að hefjast núna um helgina.
Arinze fékk gúmmístígvél í gær. Þetta eru þau fyrstu sem hann fær og eru með Thomas the tank engine sem er í miklu uppáhaldi. Stígvélin bætast í annars stórt safn hluta merktum Thomasi, t.a.m. á Arinze hatt, nestistösku, bakpoka, tvær leikfangalestir, náttföt, peysu, nærbuxur, vegglímmiða og DVD og eitthvað sem ég hlýt að vera að gleyma. Stígvélin voru svo vinsæl að þegar ég þurfti að skipta um buxur á honum vegna smá leka þá mátti ég gjöra svo vel að gera það yfir stígvélin. Á myndinni hér að neðan er drengurinn einmitt í þessum forláta Thomas stígvélum við Thomas náttfötin sín. Stíll á mínum manni. Sem minnir mig á það að þessa dagana má alls ekki blanda saman mismunandi náttfötum. Neibb, ef það eru bláu buxurnar þá verður það að vera bláa náttpeysan við þó hún sé blaut úti á snúru. Ef ekki þá finnum við önnur náttföt. Hvað verður það næst, ætli ég þurfi að fara að strauja fyrir snyrtipinnann?
Nú er hann orðinn bleyjulaus og gengur það svona líka vel. Þegar meira stendur til þá er reyndar beðið um bleyju en það fer að koma.
Í síðustu viku fórum við á hið árlega Cairns show bara mæðginin með vinkonum okkar. Þar dró Arinze mig í Jumbo slide sem er nákvæmlega eins og á þessari mynd. Ég pissaði næstum á mig úr hræðslu þegar við komum upp í fyrsta sinn. Ó mæ god, ég er frekar lofthrædd og var ekki viss um að þetta væri nú góð hugmynd með svona pínu ponsu lítinn strák. Arinze leit niður fyrir sig eins og sá sem hefur ekki vit á því að vera skelfingu lostinn. Svo flugum við niður og móðirin öskraði uppyfir sig og hræddi soninn örlítið. Þegar niður var komið tók Arinze svo stefnuna beint aftur á stigann og klifraði upp alla leið alveg sjálfur aftur. Og í þriðja sinn. Í seinni tvö skiptin þá hélt ég í mér andanum þar sem rassinn hætti að snerta rennibrautina svo ég myndi ekki öskra og við skemmtum okkur konunglega.Rósa er 8 mánaða núna og þvílíka pæjan. Hún er að reyna að gera allt núna. Hún reynir að skríða á fjórum (fer bara um á maganum), setjast upp, standa upp í rúminu og svo getur hún labbað nokkur skref með gulu göngugrindina á myndina. Þessa gamaldags í bakgrunninum notar hún til að komast hvert sem hún vill, hvort sem það er til að geta borðað klósettpappír inní á klói eða til að ná í tepoka til að japla á þangað til telauf fylla munninn. Já hún Rósa mín er öðruvísi en Arinze sem aldrei kemur sér í klípu. Mig grunar að það verði meira fyrir henni haft þegar hún kemst á fulla ferð. 
miðvikudagur, júlí 16, 2008
Það er náttúrulega
löngu kominn tími á blogg. Það er engin spurning. Í síðasta bloggi beið ég spennt eftir komu Jóhönnu frænku, Eyrúnar systur og Þórdísar og Dags. Nú eru komnir nokkrir dagar síðan þau fóru og í dag dveljast þau á hóteli í Singapore sem hefur ekkert í samanburðinn við svíturnar á Woodrose Drive. Það var gaman, gott, ljúft, yndislegt, frábært og hreinlega ómetanlegt að fá þau öll. Jóhanna var ekki lengi að kenna Rósu að klappa saman lófunum, hún kenndi Arinze að verða 'aldeilis hissa' um leið og hún hitti hann á Íslandi í den. Fyrstu vikuna, á meðan Jóhanna var hér, var aksjón í gangi alla daga og allt það merkilega sem þarf að gera í Cairns gert. Farið í Tjapukai frumbyggjasafnið, í siglingu og snorkl út á kóralrifið, upp í regnskógarþorpið Kuranda þar sem eru skemmtilegir markaðir, fiðrildagarður, fuglagarður og eiturdýragarður (venom zoo). Þær frænkur fóru líka til Port Douglas á markaðsdag og keyptu sér ýmislegt skemmtilegt á meðan Dagur fékk frí frá svoleiðis og var hjá okkur á meðan. Dagur fékk reyndar lítið frí í fríinu. Hann var ekki kominn inn um dyrnar þegar Arinze var farinn að hoppa og klappa saman lófunum af gleði. Frá þeirri stundu eignaðist Dagur lítinn skugga sem reyndi við hvert tækifæri að fá stuð í húsið. Börnin voru bæði rosalega góð við allt liðið og mér finnst eins og Arinze skilji að stundum komi fólk og sofi í gestherbergjunum og svo einn daginn komi þau ekki aftur. Nú á sunnudaginn þegar þau fóru þá var hann hinn rólegasti og hefur ekki einu sinni kíkt inn í herbergin þeirra - ekki frekar en þegar Nana Rose var hér.
Í miðvikunni fóru Eyrún, Þórdís og Dagur nokkrum sinnum á ströndina og ég einu sinni með þeim. Það er vonlaust dæmi að ætla að fara með Arinze á ströndina á þessum aldri. Á síðustu dögunum fórum við svo í rennibrautagarð og krókódílagarð sem var mjög skemmtilegt. Við vorum svo heppin að fá lánaðan bíl allan tímann hjá vinkonu minni og var það algjört frelsi. Eyrún keyrði hér í vinstri umferðinni eins og ekkert væri.
Nú, í fyrsta skiptið að ég held, er enginn væntanlegur í bráð. Þið hafið þá bara bak við eyrað að tvær svítur eru lausar á næstunni...
Í barnafréttum er það helst að Arinze fór mikið fram að tala á meðan á innrásinni stóð. Hann hætti líka að pissa á sig og er mjög duglegur. Rósa fer aðeins áfram á maganum og er á fullu að reyna að setjast upp úr liggjandi stöðu ásamt því að reyna að hífa sig upp í rimlarúminu. Hún vill helst alltaf standa í fæturna. Hún flýgur hér um allt í göngugrind og ég er ekki að ýkja, þau systkinin eru farin að stunda eltingaleik. Það verður greinilega fjör á heimilinu næstu árin. Nokkrar myndir fylgja af gestunum. Dagur að klappa krókódíl; ég, Dagur og Þórdís á eðlushowi; Eyrún og Rósa; frændurnir og svo gestirnir í Tjapukai.
ReykjavÃk
Cairns