Lífið í Ástralíu: Janúar

Þetta blogg lýsir lífi mínu frá því ég flutti til Ástralíu í mars 2005. Ég hef búið í Cobar í NSW, Cairns í QLD og nú í Mt Gambier SA. Á þessum tíma hef ég líka eignast börnin mín, Arinze og Rósu.

miðvikudagur, janúar 14, 2009

Janúar

Það verður lengra og lengra á milli hvers bloggs svo það er varla að það taki þessu. Þegar meir að segja mamma er komin á facebook þá er ekki svo mikill tilgangur með blogginu, nema kannski fyrir fólk eins og mig sem hefur aldrei getað haldið dagbók.

Jólin voru róleg en góð. Við blöndum hefðum á heimilinu. Við höldum jólin á jóladag og opnum pakkana þegar við vöknum sem var í þetta skiptið klukkan 5.30. Svo borðum við íslenskan/danskan jólamat (purusteik með brúnuðum kartöflum og eplasalati). Matur skiptir börnin litlu máli þar sem Arinze borðar alltaf bara það sama og smakkar aldrei neitt nýtt og Rósa borðar allt svo við nýttum tækifærið til að borða í ró og næði þegar þau fengu sér blundinn. Það var mjög notalegt. Svo borðuðu þau bara venjulegan mat - greyin. Jólin koma enn aftan að mér hér í Ástralíu. Það er engin jólastemming svo ég held í framtíðinni verðum við bara að halda fast í þær venjur sem við sköpum okkur til að komast í gírinn. Þessi jólin gerðust þau undur og stórmerki að við fórum í kirkju á jóladagsmorgun. Við vorum illa undirbúin svo eina kirkjan sem við fundum var kaþólska kirkjan niðrí bæ. Okezie var í kaþólskum skóla sem krakki í Nígeríu og ber ekkert sérlegan hlýhug til þeirrar trúar síðan þá en lét sig hafa það. Eftir rúman hálftíma var Rósa komin með nóg og bjargaði okkur út. Þá var presturinn búinn að tala lengi um fæðingu sjálfs síns með mjög eintóna röddu.

Við drifum okkur í bæinn á gamlárskvöld til að sjá flugeldasýningu. Tillitslausu foreldrarnir voru nú ekkert að hafa fyrir því að vara tæplega þriggja ára soninn við hávaða og ljósum sem hann hefði aldrei séð fyrr og fengu það nú í bakið. Okkar maður sagði bara ‘bílinn, bílinn’ og vildi fá tígrisdýrið sitt. Þar sem við fáum ekkert mikið út úr því að pína börnin okkar fórum við bara og þegar við vorum komin aðeins frá kom bara ælugusa frá litla manninum. Seinna um kvöldið þegar hann var búinn að sofa í 1-2 klukkutíma vaknaði hann grátandi með hjartað nánast utanáliggjandi hann var svo hræddur þetta skinn. Arinze minn er nú reyndar ekkert rosalegt ljónshjarta. Í tvo daga bjó einhvers konar fugl (vona ég, við sáum aldrei neitt) hér á þakinu eða í garði mjööög nálægt sem gargaði mjög hrollvekjandi gargi. Okezie óskaði þess að eiga byssu en sem betur fer bjargaði tígrisdýrið hans Arinze þessu eins og reyndar flestu. Hver þarf á forleldrum að halda þegar hann á tígrisdýr.

Það fylgir nýju ári rigning hér í Cairns þar sem eru í raun bara tvær árstíðir, blauta og þurra. Síðustu tvo til þrjá daga höfum við verið að fá fylgifiska hitabeltisstormsins Charlotte sem gekk yfir fyrir norðan okkur. Það er talað um þriggja milljóna dollara tjón sem gerir ca 250 milljónir íslenskar hér í Cairns þar sem hefur mikið flætt inn í hús og atvinnuhúsnæði. Ég er búin að vera lasin síðustu daga og varð ekkert vör við þetta allt saman, nema náttúrulega rigninguna og pollana í garðinum en hér flæðir ekkert. Fyrir þá sem þekkja til hér þá er þetta aðallega í norðurbænum og miðbænum og svo nálægt ám. Á www.cairns.com.au er hægt að sjá fullt af myndum teknum á síðustu dögum.

Rósa stækkar og þroskast. Hún er nú ekkert mikið málgefnari en bróðir hennar var á þessum aldri en segir þó ‘já’ og ´jæja’ og ætti því alla vega að vera sæmilega samræðuhæf við eldri borgara. Svo er hún nokkuð lunkin við að segja formaða kubba í rétt göt og er orðin alveg fullklár í að blása í flautu, hátt meir að segja. Fátt notalegra en að hlusta systkin blása í blokkflauturnar sínar. Og gott að það eru til fimm eða sex stykki svo það þarf aldrei að leita að neinni.

Arinze er einstaklega hjálpsamur ungur maður. Hann setur í þvottavélina fyrir okkur og svo þegar hann heyrir að hún er búinn þá er hann fyrsti maðurinn á svæðið til að taka úr henni. Leitar meir að segja að körfunni ef svo ber undir. Hann tekur líka samviskusamlega úr uppþvottavélinni og hnífar, skeiðar og gafflar rata á réttan stað. Stundum er þessi hjálpsemi aðeins of mikil. Það tekur t.d. mun styttri tíma að ganga frá innkaupunum sjálfur og svo í dag þegar ég var búin að þrífa búrskápinn allan í leit að vondri lykt þá fann ég plastpoka á neðstu hillu með fyrrverandi frosnum kílóapakka af fisk. Þetta yndi.

Nú er alveg að skella á þriggja ára afmæli og verður haldið þemaafmæli með Bubba sem byggir þar sem húsmóðirin er bara húsmóðir. Ég er komin með mynd af Bubba til að setja á köku og svo kemur í ljós með skreytingar, leiki og þess háttar. Er að spá í að fara í yfirdrifsgírinn með þetta svona einu sinni. Það verður líka örugglega rigning svo það er betra að vera vel skipulagður.
Segi þetta gott í bili, er alveg "up-to-date" á Barnalandinu svo þeir sem vilja geta skoðað þar. Annars finnst mér ég vera að halda framhjá Facebook með því að blogga...

# posted by Thorhildur @ 9:09 e.h.