Lífið í Ástralíu

Það eru sönn vísindi að sumt í fari barnanna skilja bara mæðurnar. Ég veit að bara mamma mín skilur mig þegar ég segi að ég heyri rósarunnanna, trén og grasið þakka fyrir sig þegar ég er búin að vökva. Mamma heyrir nefnilega í blómálfunum sem verða svo glaðir þegar hún tekur til í beðunum. Ég hef ekki enn heyrt í blómálfum, þó þeir hljóti þó að vera til hér eins og á Hvammstanga. Hins vegar er ég ekki enn búin að róta í beðunum og rífa upp arfann og grasið sem hefur villst þannig að þeir eru kannski bara að bíða eftir því. Ég ætlast ekki til að þið hin sem eruð ekki mamma mín skiljið mig og jafnvel skal ég barasta ekki mótmæla áhyggjuröddum sem gætu heyrst um geðheilsu mína. Ég hef verið efins um mömmu mína þegar hún hefur verið í vorham og talar við þá sem hún finnur fyrir en ekki sér. Ég held það þurfi hvorki heila né sál til að þakka fyrir vatn þegar úrkoma alls aprílmánaðar er 0.8 mm. Held það sé nóg að hafa einföldustu frumugerð til að láta í ljós þakklæti með unaðslegum ilmi.